Zo’n moeilijke vraag beantwoorden blijkt nog niet zo mee te vallen. “Nooit bij stilgestaan, eigenlijk … wat de meaning of life is”, zegt Ini. Dus zijn we samen in gesprek om op te zoek te gaan naar wat “the meaning of life, the universe and everything” voor haar eigenlijk is.
Ini is moslima. Het ligt voor de hand dat haar ‘meaning of life’ een duidelijke relatie met haar geloof heeft. Maar … waarschuwt ze: “als je vanuit het geloof gaat antwoorden … dan is het niet jouw antwoord.”
We starten onze zoektocht naar haar persoonlijke antwoord bij het begin, met de vraag of het leven wel zin heeft, of het leven wel zin moet hebben? “Ik geloof wel dat het leven zin heeft, … dat het leven een doel heeft …alles in de natuur is er met een reden.”
Maar ze legt uit dat de ‘zin’ pas duidelijk wordt als het tastbare er niet meer is. “de zin van mijn leven is er pas al ik weg ben, en niet tijdens mijn leven. ” Ini legt uit dat je dus pas NA het leven de balans kunt opmaken en vaststellen of dat leven zin heeft gehad, waarbij het belangrijk is dat je iets achterlaat. De dingen hebben pas bestaan of zin gehad als ze sporen hebben achtergelaten.
Heeft mijn bestaan waarde toegevoegd voor mijn nabestaanden, of voor de mensheid, voor de natuur, of de aarde ? Dat is waar het om lijkt te gaan. “tijdens je leven kun je die vraag niet beantwoorden.”, zegt Ini,
pas later zie je de sporen van die dingen. maar je moet wel met de gedachte leven dat je iets na moet laten, ” dat wel. “, zegt ze. aan het eind van het leven wordt de balans opgemaakt. In eerste instantie moet je zelf beoordelen of het leven zin had met vragen als “heb ik voldoende nagelaten, heb ik sporen achtergelaten, heb ik iets kunnen bijdragen aan het geluk van de (mede) mens, de natuur of de aarde en heb ik het kwade laten staan.
Maar uiteindelijk maakt Allah natuurlijk wel de eind balans op.