‘What is the meaning of life, the universe, and everything ?’… volgens Katleen.

Ik ga er persoonlijk van uit dat de bedoeling van ons verblijf hier op aarde, tijdens dit leven, is dat we geboren worden in een bepaald gezin, bij ouders, die onze ziel voor ons gekozen heeft. Bij deze ouders zullen we precies die dingen gaan ontwikkelen die we in dit leven willen leren. Voor een groot stuk herinneren onze ouders ons aan de dingen, die we al kennen uit vorige levens. Zo “uploaden” we reeds vergaarde kennis uit vorige levens. We gaan echter op een bepaald moment ook nieuwe vaardigheden ontwikkelen. We zouden hierbij beschikken over o.a. individuele, relationele, maatschappelijke “leerkaarten”.

Individueel ontwikkelen we ons, maar ook in relatie tot anderen. Als dochter, als zus, als moeder, als collega,… bij elke rol ontwikkelen we bepaalde vaardigheden.

We hebben een aantal tools meegekregen om ons te helpen bij onze ontwikkeling. Zo fungeren de mensen rondom ons als spiegels. Ze tonen ons stukjes van onszelf. Stukjes van wie we nu al zijn en stukjes van wie we “potentieel” zouden kunnen zijn. Kijk naar de eigenschappen die je bewondert in anderen. Vaak heb je deze eigenschappen potentieel in je. Kan je ze ook ontwikkelen.

Onze belangrijkste spiegel hebben we de hele tijd bij ons. Dan hebben we het over onze levenspartner (en later ook onze kinderen).

Doorheen onze verschillende mensenlevens hebben we een “trouw groepje zielen” rondom ons, die we elk leven opnieuw ontmoeten. We hebben dat vooraf afgesproken. De opstelling waarin we mekaar ontmoeten kan verschillen. De ene keer als vader, andere keer als broer, als partner… maar we kiezen er beide voor mekaar te ontmoeten op deze reis doorheen meerdere levens.

Zelfreflectie, waarbij we onszelf spiegelen, vind ik ook belangrijk. Even boven jezelf uit stijgen in een “imaginaire” helikopter en kijken “hoe ben ik bezig?”. Strookt dit met wie ik ben, wie ik wil zijn, wat ik wil uitstralen? Indien niet, hoe kan ik het dan weer bijsturen om dichter bij mezelf te blijven en waarom geraakte ik “ontspoord”?

Ons eigen brein is natuurlijk een onmisbare tool om inzichten te kunnen verwerven. Ik heb een grote honger naar inzichten en deel deze graag met anderen. Bijvoorbeeld wanneer iemand die me haar verhaal vertelt, en ik dankzij een verworven inzicht haar kan helpen, om de ervaring terug in het juiste kader te plaatsen. Als die persoon dan weer opgeladen en gemotiveerd door het leven stapt en de mensen met wie ze in aanraking komt, positief kan beïnvloeden. Dan, ja dan, ben ik een gelukkig mens. Dus geen kennis verwerven om erop te zitten als een kip op gouden eieren. Maar wél inzichten verwerven om ze te kunnen delen met anderen.

Dat we dapper zijn, onze dapperheid is nog een belangrijke tool. Door buiten onze comfortzone te durven komen, kunnen we nieuwe dingen leren. Ik merk zelf, als ik iets niet durf en toch doe en het dan ook nog lukt, dat ik dan een enorme “boost” van energie krijg. Echt kicken! Zo las ik dat je ook wanneer je buiten je comfortzone iets probeert, en het niet lukt, ook jezelf mag belonen ondanks de mislukking omdat de poging op zich al iets is om te vieren.

Ikzelf persoonlijk vind familie en vrienden erg belangrijk en voor mijn gezin en beste vrienden ga ik door het vuur. Ik probeer deze waarden ook mee te geven aan onze kinderen. Ik merk dat ik bij mijn beste vrienden kan “thuiskomen”. Het voelt aan als familie. Een heerlijk gevoel van mee aanschuiven en een heerlijk kommetje verse soep krijgen. Een spontane picknick omringd door onze kinderen. Hartsvriendinnen die op bezoek komen culinair verwennen en een dikke knuffel geven. Lange tafel gevuld met de mensen die me nauw aan het hart liggen, daar kan ik intens van genieten.

vervolg….

Rituelen en tradities zijn ook belangrijk. Dit zijn de dingen waar we naar uitkijken. Er is een geruststellende voorspelbaarheid. We kunnen ernaar uitkijken en hebben er zelf ook goede herinneringen aan. Als kind keek ik uit naar de woensdagmiddag. Op woensdag hadden we een halve dag school en aten we ’s middags altijd pannekoeken. Heerlijk. Deze traditie zetten we nu verder met ons gezin maar dan op zondag ochtend. Iedereen kijkt uit naar het pannekoekenontbijt.

Of je atheïst bent of gelovig maakt eigenlijk niet zoveel uit. Belangrijk is dat we tolerant zijn tov mensen die anders zijn (andere culturen, andere godsdienst, ander uiterlijk). Als je overkoepelend kijkt naar de godsdiensten die naast mekaar bestaan zijn er een aantal gemeenschappelijke waarheden terug te vinden. Precies dat is interessant. Ik vind zolang de godsdienst je helpt om als “goed” mens te leven met respect voor mekaar, en alle levende wezens in het algemeen, dieren, natuur; dan maakt het niet zoveel uit om welke godsdienst het precies gaat.

Ikzelf vind positief en opbouwend zijn heel belangrijk. Ik probeer bewust aandacht te geven aan goede dingen. Persoonlijk helpt het me om voor het slapen gaan even op te schrijven waar ik blij en dankbaar voor ben. Ook onze kindjes vinden het fijn om voor het slapen gaan de leukste dingen van de dag te benoemen.

Iedereen verdient een tweede kans. Ook de mensen die me het nauwst aan het hart liggen, maken fouten. Maar zelfs een foute beslissing zorgt voor een leermoment, zorgt voor levenservaring. Je weet nu hoe je het anders zou kunnen doen de volgende keer. Omdat ik het goede in mensen steeds zie en een goed geheugen heb, vol mooie herinneringen samen, zal ik niet gauw contact met iemand verbreken. Iemand graag zien, blijft doorgaan, ook als je mekaar niet meer ziet. Je blijft mekaar het beste toewensen. Je hoopt dat het goed gaat.

Geluk. Er is een overvloed aan geluk voor iedereen. Dus afgunst omwille van het geluk van iemand anders vind ik persoonlijk compleet niet op zijn plaats. Het is niet omdat één iemand heel gelukkig is, dat er daarom minder geluk overblijft voor anderen.

Als je in het algemeen erop vertrouwt dat er altijd voldoende zal zijn: geld, eten, kleding, huis, … en dit van harte deelt, dan geloof ik dat er ook altijd voldoende zal zijn. Je straalt het uit. Op één of andere manier komt alles wat je doet bij jou terug.

Bevolkingscohesie. Ik hou van initiatieven die de bevolkingscohesie verhogen, die mensen samen brengen, helpen contact met mekaar te maken. Hoe kunnen we de bevolkingscohesie vergroten? In vraagvorm, omdat een vraag uitnodigt tot actie en actie precies dat is wat we moeten ondernemen.

Ik vind humor heel erg belangrijk. Zelfhumor helpt enorm. Samen lachen is heilzaam en ook weer verbindend. Zalig. Heel erg belangrijk dus, lachen.

Focus. Bij sommigen ligt de focus volledig op zichzelf en niet bij de mensen om zich heen. De “Einzelgänger”. Bij mezelf ligt de focus volledig bij de anderen en ik merk dat ik mee drijf op de golven van anderen hun geluk/ongeluk. Niet passief, nee onze agenda geraakt gevuld met actie, voor anderen. Ik put daar veel voldoening uit. Ik probeer er echter over te waken dat ik mezelf niet vergeet, door af en toe mezelf de vraag te stellen: “Wat wil ik?”

Eigen plekje durven innemen. Het zou mooi zijn als iedereen zijn eigen plekje durft in te nemen. Jezelf kennen met je goede en minder goede kanten en zeggen “Hier ben ik”. Jezelf volledig aanvaarden, dat zou mooi zijn.

Fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel gezond zijn. Dat wil ik graag nastreven, zowel voor mezelf als voor de mensen om ons heen. Net zoals een steentje dat je in het water gooit, wil ik graag met kleine en steeds groter wordende kringen, mensen om me heen op een liefdevolle, positieve manier raken en inspireren.

Ik word dagelijks zelf geraakt door bijzondere mensen. Zo, zag ik een overblijfouder in een rolstoel toezicht houden tijdens de pauze op de speelplaats. Eerst was ik verwonderd. Wat knap dat zij dat durft. Maar waarom ook niet? Waarom zouden we onszelf beperkingen opleggen? En geldt dat niet voor ieder van ons op elk gebied? Dream big. Beperk jezelf niet. Durf te dromen. Durf buiten die comfortzone te stappen. So what, als het niet lukt. Je hebt het geprobeerd en dankzij je zelfhumor, ben je weer een leuke anecdote rijker.